Tijdens mijn eerste jaar in de Bijlmerbajes ontdekte ik vlak achter mijn atelier een gang met cellen die ‘wachtcellen’ bleken te heten. Het zijn kleine cellen, slechts uitgerust met een vaste bank, waarin verdachten overdag konden worden opgesloten in afwachting van een verhoor of een proces. De cellen lijken met hun betegelde muren op lege badkamers. Er zijn geen ramen. De muren en deuren zijn volgeschreven met graffiti van de wachtenden. Het is er stil.

Ik ben af en toe even in zo’n cel gaan zitten. Wachten op ik wist niet wat.
Het bleek een plan om daar portretten te gaan schilderen.

Onder het mom ‘slechts op bezoek’ nodigde ik mensen uit om tijd met mij door te brengen in zo’n cel, en om, samen iets aan te gaan. Het ritueel van het poseren – schilderen.

De cel is een spannende plek; een plek waar je normaal gesproken nooit komt. Wanneer je er met z’n tweeën in zit lijkt de wereld buiten niet meer te bestaan. Als vanzelf daalt er een concentratie neer. Er bestaan dan alleen nog maar de gedeelde stilte en de eenzame kreten die rondom op de muren staan gekrast.

Het zijn uiteindelijk vijfentwintig schilderijen geworden – en ik laat ze hier allemaal zien. Ik laat ze niet allemaal zien omdat ik ze allemaal even goed vind – dat vind ik niet – maar om te laten zien wat er gebeurd is.

Ik werk aan een expo – de bedoeling is die te houden in de celgangen van de voormalige Bijlmerbajes. Mijn vriend Dominic Weston heeft een soundscape gecomponeerd die tijdens de expo te horen zal zijn. Er is in februari 2022 een boek/catalogus  uitgekomen  waar de hele serie in staat samen met foto’s van het proces.

De geportretteerden zijn mensen uit mijn omgeving en vormen buiten deze serie geen groep. Er zitten goede vrienden tussen, famileleden en vage kennissen. Ik heb zo’n zestig mensen uitgenodigd, en het kwam zo uit, in het wonderlijke pandemie-jaar 2020.

De portretten zijn geschilderd in olieverf op linnen, en ze meten 100 cm bij 100 cm. Een aantal van de schilderijen is nog te koop, voor €3000.

Er is er ook een gestolen – nummer tien, ‘De Teun’. Die werd uit mijn atelier ontvreemd in oktober 2020.